О фильме
60-е. Разгар холодной войны. Две супердержавы, СССР и США бьются за первенство в космической гонке. Пока СССР впереди, на очереди - выход человека в открытый космос.За две недели до старта взрывается тестовый корабль. Времени на выявление причин нет. И пусть риски огромны, мы не можем уступить лидерство. Опытный военный летчик Павел Беляев и его напарник Алексей Леонов, необстрелянный и горячий, мечтающий о подвиге, - два человека, готовые шагнуть в неизвестность. Но никто не мог даже предположить всего, с чем им предстояло столкнуться в полете. В этой миссии все, что только можно, пошло не так...
Если вы заметили ошибку, пожалуйста, выделите её и нажмите Ctrl+Enter
App Store
Google Play
Paval Klyok 3 мая 2017 в 10:57 10
Без лішняга пафасу, проста і не кардонна паказваюць, як дзеля сранага «дагнаць і перагнаць» паміраюць звычайныя людзі — просты, блін, электрык, — як такія ж маленькія людзі праходзяць праз рэпрэсіі, вайну — і, загартаваныя, усё роўна тупаюць у бок сваёй мары, нягледзячы на тое, што гэта ў выніку аказваецца дзеля генералаў і «радзімы», якая зруйнавала ім дзяцінства, а потым дзеля нейкіх «тэхналагічных сакрэтаў» наогул збіралася забіць — тых, каго сама назвала героямі.
Паказваюць, як іншыя маленькія — маленькія ўжо на фоне касманаўтаў — людзі дзейнічаюць проста з агульначалавечых меркаванняў: «тут у тайзе два хлопцы паміраюць, іх не могуць знайсці, і калі я раскажу, што злавіў іх сігнал (на забароненым радыёпрымніку) — ім дапамогуць, але мяне хутчэй за ўсё адправяць у лагеры, а сям’і ніхто не дапаможа… але ну як жа інакш?»
Карацей, глядзіце, пакуль паспяваеце.
P. S. У фільме, бадай, адчуванне «сам-насам з космасам» перададзена лепей, чым дзе яшчэ: небяспека, няўпэўненасць і проста несупастаўных маштабы. Вельмі натуральна — наколькі, канечне, можа судзіць чалавек, якога ў космасе не было.